Παρά την πίεση μιας μονομαχίας τριών εβδομάδων και τη μάχη με το κρυολόγημα που τον ταλαιπώρησε την τελευταία εβδομάδα, η απόδοση του Pogačar παρέμεινε άψογη. Δεν φάνηκε ποτέ να κουράζεται, εξασφαλίζοντας ότι το προβάδισμά του παρέμεινε ανυπέρβλητο, ακόμη και όταν ο Vingegaard, ο οποίος βρήκε τα καλύτερά του πόδια τη δεύτερη εβδομάδα, πίεσε σκληρά για να μειώσει τη διαφορά. Αντί να κάνει απελπισμένες επιθέσεις στις ορεινές διαδρομές, ο Pogačar επέλεξε μια μετρημένη, γεμάτη αυτοπεποίθηση οδήγηση, η οποία μίλησε για τη στρατηγική του οξυδέρκεια και τη φυσική του αντοχή.
Ενώ οι πιθανότητες του αντιπάλου του μειώνονταν στις αποφασιστικές αναβάσεις, ο ήρεμος έλεγχος του Pogačar δεν άφησε καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμα. Στο τελευταίο στάδιο προς το Παρίσι, μπήκε για λίγο στη δράση πριν αφήσει την ομάδα του να διαχειριστεί τη σκηνή, πανηγυρίζοντας μια νίκη που αποτελεί την επιτομή της συνέπειας και της τακτικής ευφυΐας. Με τέσσερις νίκες σε ετάπ στο όνομά του, ο συνολικός θρίαμβός του υπογραμμίζει το κύρος του ως ένας από τους σύγχρονους μεγάλους της ποδηλασίας.
Αυτή η επίδοση όχι μόνο εδραιώνει την κληρονομιά του, αλλά και αναδεικνύει την ικανότητά του να ξεπερνά τις εξωτερικές προκλήσεις και να διατηρεί την αυτοσυγκέντρωσή του απέναντι σε τρομερούς αντιπάλους.
