Σχεδιασμός ποδηλατοδρόμων με βάση τα δεδομένα
Εδώ και χρόνια, οι πόλεις έχουν επεκτείνει τα δίκτυα ποδηλάτων τους ανταποκρινόμενες στην αυξανόμενη ζήτηση. Όμως, η εύρεση της ακριβούς θέσης των νέων ποδηλατοδρόμων έχει συχνά βασιστεί σε απλουστευμένες μεθόδους σχεδιασμού, στην πίεση του κοινού ή σε πολιτικούς συμβιβασμούς.
Ο καθηγητής Sheng Liu, συγγραφέας μιας νέας μελέτης, υπογραμμίζει το κύριο πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση. “Η αγνόηση της δυναμικής της κυκλοφορίας κατά το σχεδιασμό ποδηλατοδρόμων μπορεί να επιδεινώσει άσκοπα τη συμφόρηση”, δήλωσε. Και μερικές φορές, χωρίς να υπάρχει ένα σταθερό σχέδιο, η αναμενόμενη άνοδος της ποδηλασίας απλώς δεν συμβαίνει.
Τώρα φαίνεται ότι μπορεί να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να γίνουν τα πράγματα. Σε συνεργασία με άλλους δύο ακαδημαϊκούς από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, άντλησαν δεδομένα και μίλησαν με πολεοδόμους στο Βανκούβερ και το Σικάγο για να αναπτύξουν ένα μοντέλο που βοηθά τους δήμους να επιλέξουν τις βέλτιστες τοποθεσίες καθώς επεκτείνουν τα δίκτυα ποδηλατοδρόμων τους.
“Το μοντέλο μας παρέχει ένα συστηματικό εργαλείο λήψης αποφάσεων για τους δήμους ώστε να σχεδιάζουν νέους ποδηλατόδρομους χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα δεδομένα. Βοηθά τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να ποσοτικοποιήσουν και να αξιολογήσουν καλύτερα τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους από την κατασκευή ποδηλατοδρόμων. Συγκεκριμένα, μπορεί να προβλέψει αν και πού η κυκλοφορία θα βελτιωθεί ή θα χειροτερέψει και αν οι εκπομπές θα μειωθούν”, δήλωσε ο Liu.
Αύξηση της ποδηλασίας, μικρότερος χρόνος ταξιδιού, χαμηλότερες εκπομπές ρύπων
Το νέο μοντέλο χρησιμοποιεί τα δεδομένα πραγματικής κυκλοφορίας και κινητικότητας των μετακινούμενων μιας πόλης για να προβλέψει πώς θα αλλάξουν τόσο η ποδηλασία όσο και η οδήγηση ανάλογα με το πού θα τοποθετηθούν οι νέες λωρίδες. Εκτιμά τις αλλαγές στους χρόνους ταξιδιού της οδήγησης με βάση τον όγκο της κυκλοφορίας, τα χαρακτηριστικά του δρόμου και τις θέσεις των ποδηλατοδρόμων. Προβλέπει επίσης πόσο ελκυστική θα είναι μια διαδρομή για τους ποδηλάτες σε σχέση με τους οδηγούς.
Αναλύοντας όλους αυτούς τους παράγοντες, το μοντέλο υποδεικνύει ποιοι δρόμοι θα έχουν τη μεγαλύτερη χρήση ποδηλάτου και θα προκαλέσουν τη μικρότερη συμφόρηση αν προστεθούν ποδηλατόδρομοι. Οι ερευνητές εφάρμοσαν το μοντέλο σε μια από τις πόλεις με τη μεγαλύτερη κυκλοφοριακή συμφόρηση στις ΗΠΑ, το Σικάγο. Η πόλη αυτή αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις με άλλα αστικά κέντρα, την εξισορρόπηση του οδικού χώρου μεταξύ αυτοκινήτων και ποδηλάτων χωρίς να επιδεινώνεται η κυκλοφορία.
Το μοντέλο τους έκανε υποσχόμενες προβλέψεις. Η προσθήκη 40 χιλιομέτρων ποδηλατοδρόμων θα αύξανε την επιβατική κίνηση με ποδήλατο στο κέντρο της πόλης από 3,6% σε 6,1%. Εν τω μεταξύ, οι χρόνοι οδήγησης θα αυξάνονταν κατά 9,4%.
“Καθώς επεκτείνονται οι ποδηλατόδρομοι, σε ορισμένους δρόμους μπορεί να παρατηρηθεί μεγαλύτερη συμφόρηση και σε ορισμένους δρόμους μπορεί να βελτιωθεί η κυκλοφορία. Σε επίπεδο δικτύου, διαπιστώνουμε ότι ο συνολικός χρόνος ταξιδιού για όλους τους μετακινούμενους είναι μικρότερος στο πλαίσιο του προτεινόμενου σχεδίου επέκτασης των ποδηλατοδρόμων. Αυτό συνεπάγεται και χαμηλότερες εκπομπές”, δήλωσε ο Liu.
Αφήστε τα δεδομένα να μιλήσουν
Οι ποδηλατόδρομοι συχνά προκαλούν έντονες συζητήσεις. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι επιβραδύνουν την κυκλοφορία. Άλλοι επιμένουν ότι είναι το μέλλον των καθαρών, υγιών πόλεων. Ο Liu προσφέρει έναν τρίτο τρόπο: “Πρέπει να αφήσουμε τα δεδομένα να μιλήσουν και να ακολουθήσουμε μια επιστημονική προσέγγιση” για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους. “Η απλή αφαίρεση των ποδηλατοδρόμων από τους δρόμους δεν θα έλυνε το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης και πιθανότατα θα μπορούσε να το επιδεινώσει”.
