Υπάρχει ήδη μια μέτρηση για την ταχύτητα, μια άλλη για την υψομετρική, ακόμα και μια για την αποτελεσματικότητα, αλλά πού είναι η αναγνώριση για τη διαδρομή όπου τα πόδια σας ήταν σαν ζελέ, τα πνευμόνια σας έκαναν διαμαρτυρία και η ψυχή σας άφησε το σώμα σας κάπου στην τελευταία ανάβαση; Το Strava έχει παραβλέψει την πιο ιερή εμπειρία της ποδηλασίας – την απόλυτη, ψυχοφθόρα δυστυχία.
Έτσι, αν είστε στέλεχος της Strava, δανείστε μου το αυτί σας και ας μιλήσουμε για καινοτομίες. Ήρθε η ώρα να έχουμε ένα πάσχον σκορ στο αγαπημένο μας social. Άλλωστε, αν είναι να υποφέρουμε, μπορούμε κάλλιστα να πάρουμε τα εύσημα γι’ αυτό και να καυχηθούμε γι’ αυτό.
Ποια θα ήταν η βαθμολογία πόνου του Strava;
Μια επαναστατική νέα μέτρηση του Strava που δεν ενδιαφέρεται για το πόσο γρήγορος είσαι – ενδιαφέρεται μόνο για το πόσο απαίσια ένιωσες να το κάνεις. Θα ήταν ιδανικό για εκείνους τους αρχάριους που μόλις και μετά βίας αναπνέουν στην κορυφή μιας ανάβασης ενώ βλέπουν τους άλλους να την ανεβαίνουν εν ριπή οφθαλμού. Θα είναι το τέλειο αγκίστρι για εκείνους τους αναβάτες που δεν έχουν την πολυτέλεια να καταρρίψουν το τοπικό ρεκόρ τμήματος, αλλά σίγουρα μπορούν να υποφέρουν προσπαθώντας να φτάσουν εκεί. Αυτός δεν είναι ο πυλώνας του κινήτρου κάθε ποδηλάτη;
Σκεφτείτε το ως μια κλίμακα πόνου για τη βόλτα σας, που τελικά σας δίνει το δικαίωμα να καυχιέστε για την επιβίωση στις πιο παράλογες και άθλιες συνθήκες. Ενώ οι παραδοσιακές μετρήσεις όπως οι ζώνες καρδιακών παλμών και η ισχύς εστιάζουν στην απόδοση, το Suffering Score θα εστιάζει εξ ολοκλήρου στο ωμό, αφιλτράριστο ψυχολογικό βασανιστήριο. Τώρα παίρνετε αυτό που είναι το ζητούμενο στην ποδηλασία. Θα ήταν η απόλυτη απόδειξη του ψυχικού σθένους, της αντοχής και της απόλυτης άρνησης να τα παρατήσετε, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα πήγαινε η βόλτα.
Πώς υπολογίζεται;
Αυτό είναι το μεγαλύτερο ερώτημα. Πώς μπορεί κανείς να αξιολογήσει το ψυχολογικό τραύμα σε μια εφαρμογή; Αν και θα ήταν διασκεδαστικό να έχετε έναν πραγματικό ψυχολόγο να ακούει τις γκρίνιες σας κάθε φορά που ανεβαίνετε στο ποδήλατό σας, δεν είναι η πιο αποδοτική μέθοδος για να φτάσετε εκεί. Αντ’ αυτού, ας επικεντρωθούμε στους παλιούς καλούς αλγόριθμους.
Ο αλγόριθμος του Strava θα πρέπει να συνυπολογίσει τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ένας ποδηλάτης μπορεί να καταστρέψει εντελώς το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα του. Η αύξηση του υψομέτρου θα ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο, επειδή τίποτα δεν φωνάζει “βάσανο” όσο το να σκαρφαλώνεις μια ανηφόρα τόσο απότομη που αρχίζεις να σκέφτεσαι αν το χόμπι της γιαγιάς σου με το πλέξιμο δεν είναι περισσότερο της αρεσκείας σου. Όσο περισσότερο κοιτάζετε το GPS σας με απόγνωση καθώς η κλίση ανεβαίνει σε διψήφιο αριθμό, τόσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία της ταλαιπωρίας σας. Μπόνους πόντους αν έχετε ποτέ κατέβει και σπρώξει το ποδήλατό σας ενώ προσποιείστε ότι “θαυμάζετε το τοπίο” ή “κάνετε μια γρήγορη στάση για να τραβήξετε μια φωτογραφία του τοπίου”.
Η θερμοκρασία θα έπαιζε σημαντικό ρόλο, επειδή η ταλαιπωρία βιώνεται καλύτερα σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Εάν το μπουκάλι νερού σας μετατραπεί σε λάβα κάτω από τον καυτό ήλιο ή παγώσει σε ένα άχρηστο παγάκι στη μέση της διαδρομής, το Strava θα πρέπει να αναγνωρίσει την ταλαιπωρία σας. Έξτρα μπράβο στους αναβάτες που τολμούν να βγουν σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουν πολύ αργά ότι η έκφρασή τους θα αλλάξει μόνο όταν έρθει η άνοιξη. Η ταχύτητα του ανέμου θα ήταν μια άλλη απαραίτητη μέτρηση. Κάθε ποδηλάτης γνωρίζει ότι οι αντίθετοι άνεμοι είναι ένας μύθος, ενώ οι αντίθετοι άνεμοι είναι μια σκληρή πραγματικότητα που έχει σχεδιαστεί για να σπάσει τη θέλησή σας να ζήσετε. Ανάθεμά σε, Ομπάμα. Αν έχετε νιώσει ποτέ σαν να κάνετε πετάλι μέσα σε μελάσα, ενώ μένετε ακριβώς στο ίδιο σημείο, η βαθμολογία του πόνου σας θα εκτοξευόταν στα ύψη. Μπόνους πόντους αν ο άνεμος μετέφερε επίσης συντρίμμια που σας χαστούκιζαν στο πρόσωπο ή εάν ένα διερχόμενο φορτηγό δημιούργησε μια δίνη που σας έστειλε στην επόμενη πόλη.
Αλλά ενώ η φύση είναι μια σκληρή ερωμένη, δεν είναι η μόνη που μπορεί να σας τραβήξει πίσω κατά τη διάρκεια της βόλτας σας. Τα μηχανικά ζητήματα μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον υπολογισμό της συνολικής βαθμολογίας σας για ταλαιπωρία. Σπασμένες αλυσίδες, τρία συνεχόμενα κλαταρίσματα ή μυστηριώδης απώλεια όλων των ταχυτήτων εκτός από μία, θα αυξήσουν σημαντικά τη βαθμολογία δυστυχίας σας. Έξτρα πόντοι βάσανα αν έπρεπε να επισκευάσετε με MacGyver μόνο με φερμουάρ και πολλές προσευχές στον θεό της επιλογής σας. Αλλά το μεγαλύτερο μπόνους θα ήταν για όσους επισκευάζουν το ποδήλατό τους ενώ προσπαθούν να ξεφύγουν από μια καταιγίδα.
Οι μεγαλύτεροι πόντοι, ωστόσο, θα διατεθούν για τα ξεφυσήματά σας, προσπαθώντας να νικήσετε τον εαυτό σας σε μια βόλτα. Αυτό μπορεί να γίνει συνδέοντας το Strava με το μικρόφωνο του τηλεφώνου σας και ακούγοντας φράσεις-κλειδιά, τις περισσότερες από τις οποίες δεν επιτρέπεται να πληκτρολογήσω εδώ. Ας πούμε λοιπόν μερικές πολύχρωμες φράσεις που συνήθως εύχονται ειρήνη και αρμονία σε όλους.
KOMs και PRs κάνουν το δρόμο τους προς τον πίνακα κατάταξης των ταλαιπωρημένων
Τα KOMs και τα PRs θα γίνονταν δευτερεύοντα σε σχέση με το αληθινό σημάδι της αφοσίωσης ενός ποδηλάτη: πόσο κατάφερε να καταστρέψει σωματικά και συναισθηματικά τον εαυτό του σε μια διαδρομή. Οι αναβάτες δεν θα κυνηγούσαν πια την ταχύτητα – θα κυνηγούσαν πόντους πόνου σαν μαζοχιστές εκπαιδευτές Pokémon.
Στην κορυφή αυτού του ένδοξου πίνακα κατάταξης θα βρίσκονταν νέοι τίτλοι κύρους. Πρώτον, υπάρχει το Everest Sufferer, που προορίζεται για όσους αποφάσισαν ότι η ανάβαση 8.848 μέτρων σε μια διαδρομή ήταν μια διασκεδαστική ιδέα, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουν στα μισά της διαδρομής ότι είχαν κάνει ένα τρομερό λάθος. Στη συνέχεια έχουμε τον Βασιλιά ή τη Βασίλισσα του Bonk, μια ειδική τιμή που απονέμεται σε όσους υπολόγισαν εντελώς λάθος τη διατροφή τους και κατέληξαν να δουν τον Ιησού -ή τουλάχιστον ένα τσίζμπεργκερ που μιλάει- στην τελευταία διαδρομή της βόλτας τους. Το βραβείο Mechanical Menace θα απονεμηθεί στις άτυχες ψυχές που υπέφεραν από πολλαπλές καταστροφικές βλάβες στο ποδήλατο, αλλά κατάφεραν να φτάσουν στο σπίτι τους με την απόλυτη δύναμη της θέλησης, που συμπληρώθηκε με φερμουάρ και μονωτική ταινία.
Τέλος, θα υπάρξει ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα του Δράματος, που θα απονεμηθούν στους συγγραφείς των πιο μελοδραματικών τίτλων δραστηριοτήτων, ο καθένας κάτω των 55 χαρακτήρων. Έτσι, τέρμα πια τα “Γεύμα βόλτα” ή “Καλή βόλτα, αισθάνομαι δυνατός”. Το Strava θα είναι γεμάτο με “Καταστρεμμένα πόδια, επιθυμώ να πεθάνω” και “Έβγαλα τα πνευμόνια μου σε αυτή την ανάβαση”.
Ο αντίκτυπος στην κουλτούρα του Strava
Είστε έτοιμοι για μια πλήρη ανανέωση της κουλτούρας του Strava; Οι αναφορές διαδρομών δεν θα αφορούν πλέον την απόδοση ισχύος ή τα προσωπικά ρεκόρ, αλλά μάλλον το ποιος υπέφερε περισσότερο. Αντί να είναι ανταγωνιστικές για την ταχύτητα, οι ομαδικές βόλτες θα μετατρέπονταν σε διαγωνισμούς πόνου, με τους αναβάτες να επιλέγουν σκόπιμα τις πιο βίαιες διαδρομές για να κερδίσουν υψηλότερη βαθμολογία. Όσο περισσότερες ανηφόρες, όσο χειρότερος ο καιρός και όσο λιγότερα σνακ έφερναν μαζί τους, τόσο το καλύτερο. Στάση σε καφετέρια; Αυτό είναι για όσους τα παρατάνε. Οι πραγματικοί αναβάτες ξεπερνούν τις παραισθήσεις που προκαλούνται από την πείνα και τον υπαρξιακό φόβο μιας ακόμη ανάβασης μόνο και μόνο για να αυξήσουν το Suffering Score τους.
Νέες προκλήσεις του Strava θα εμφανίζονταν, εστιάζοντας όχι στις επιδόσεις αλλά στην αντοχή μέσα από την απόλυτη δυστυχία. Οι αναβάτες θα βρεθούν να επιχειρούν νέες προκλήσεις όπως το Cry at Least Once on a Ride, το οποίο θα ενθαρρύνει την υπέρβαση των ορίων της εξάντλησης, ή το Maximum Bonk Attempt, όπου οι συμμετέχοντες θα οδηγήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο χωρίς σωστή διατροφή, μόνο και μόνο για να δουν πόσο παραληρούν πριν συρθούν σε ένα καφέ. Θα υπήρχε επίσης το αξιοσέβαστο σήμα Broken Spirit, που θα απονεμόταν μόνο σε όσους σκέφτονταν σοβαρά να πετάξουν το ποδήλατό τους σε ένα χαντάκι στη μέση της διαδρομής, αλλά συνέχιζαν ηρωικά.
Όπως συμβαίνει με κάθε λειτουργία του Strava, αυτό θα οδηγούσε σε αναπόφευκτη κάμψη. Οι ποδηλάτες σύντομα θα συνέκριναν τις βαθμολογίες που υπέφεραν, χλευάζοντας τις διαδρομές που δεν πληρούσαν τα στάνταρ τους. Σχόλια όπως: “Πήρα μόνο ένα Suffering Score 80; Πρέπει να ήταν εύκολη διαδρομή”, θα γινόταν η νέα μορφή ανταγωνιστικού πειράγματος. Οι ομαδικές βόλτες δεν θα σχεδιάζονταν πλέον για τη γραφική απόλαυση, αλλά για την απόλυτη βιαιότητα, με ένα μέλος να προτείνει πάντα: “Τι θα λέγατε να προσθέσουμε άλλα 1.000 μέτρα ανάβασης;” μόνο και μόνο για να δούμε ποιος θα σπάσει πρώτος.
Αλλά δεν θα ήταν όλα άσχημα. Στην επιδίωξη της ταλαιπωρίας, οι αναβάτες θα γίνονταν ακούσια ισχυρότεροι. Καθώς πίεζαν τους εαυτούς τους για να συγκεντρώσουν περισσότερους πόντους πόνου, η αντοχή τους, η ψυχική τους αντοχή και η συνολική τους φυσική κατάσταση θα βελτιώνονταν. Αυτοί που κάποτε απέφευγαν τους λόφους, τώρα θα τους αναζητούσαν ενεργά, και οι αναβάτες που συνήθιζαν να κουβαλούν μπάρες ενέργειας σαν κουβέρτα ασφαλείας, θα μάθαιναν να επιβιώνουν με καθαρή αποφασιστικότητα (και ίσως με ένα κλεμμένο πακέτο ζάχαρης από μια καφετέρια στην άκρη του δρόμου). Το Suffering Score μπορεί να ξεκινούσε ως αστείο, αλλά στο τέλος θα δημιουργούσε μερικούς από τους πιο σκληρούς ποδηλάτες που έχει δει ποτέ ο κόσμος.
Το πιο ξεκαρδιστικό είναι ότι οι επαγγελματίες ποδηλάτες δεν θα το καταστρέφουν πλέον για εμάς τους κοινούς θνητούς. Θέλω να πω, δεν μπορούν ποτέ να υποφέρουν όπως εμείς πουθενά.
Η βαθμολογία που υποφέρει θα είναι το νέο χρυσό πρότυπο
Στο τέλος της ημέρας, οι ποδηλάτες έχουν μια αναμφισβήτητη αγάπη για την ταλαιπωρία. Υπάρχει κάτι παράξενα ικανοποιητικό στο να ξυπνάς τα ξημερώματα για να οδηγήσεις σε παγωμένη βροχή, να βασανίζεσαι με επαναλήψεις λόφων και να αρνείσαι πεισματικά να καλέσεις κάποιον να σε παραλάβει ακόμα και όταν έχεις ξεμείνει χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Ένα Suffering Score δεν θα ήταν απλώς ευπρόσδεκτο – θα το κυνηγούσαμε εμμονικά. Θα γινόταν το νέο Άγιο Δισκοπότηρο των ποδηλατικών μετρήσεων, κάτι για το οποίο οι αναβάτες θα ήταν υπερήφανοι που θα το κέρδιζαν.
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν η Strava θα εισαγάγει ποτέ αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά γιατί δεν έχει συμβεί ακόμα. Ταιριάζει απόλυτα με τη νοοτροπία του ποδηλάτη να υπομένει τον πόνο για χάρη της προσωπικής του δόξας και θα γινόταν αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο χαρακτηριστικό μέσα σε μια νύχτα. Οπότε, στελέχη της Strava, είμαι ανοιχτός σε διαπραγματεύσεις για τα πνευματικά δικαιώματα αυτής της ιδέας.
Και αν νομίζετε ότι αστειεύομαι, απλά ερευνήστε αν οι ποδηλάτες θα απολαμβάνουν ένα τέτοιο χαρακτηριστικό.
